และแล้วก็เสียเธอไป ที่สุดเธอก็ไม่รอ
และฉันคงไม่มีสิทธิ์ร้องขอ ให้เธอเปลี่ยนใจ
แผ่นฟ้ามากั้นตรงกลาง
คงเหนื่อยเกินประคองคำว่ารักบนความห่างไกล
อย่างที่หวังกัน
ผิดเองที่ฉันมันจำ เชื่อคําที่เคยสัญญา
ผิดเองที่ฉันไม่อาจข้าม ฟ้าไปรั้งเธอไว้
ความเหงาคงทรมาน ไม่แปลกที่ใจเธอจะเปลี่ยนผัน
และลอยห่างไปจนเกินเอื้อมคว้า
มีเพียงคำว่ารักที่ล่องลอยไป
แค่เสียงแค่ภาพไกลๆ
จะมีความหมายแค่ไหน
เมื่อใจของเธอไหวหวั่น
แค่อ้อมแขนที่ไม่มีจริง
โอบกอดเธอเพียงในฝัน
คงไม่อุ่นพอ ให้ฉัน ยังมีค่าในหัวใจ
แค่ไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น
มันทำให้ฉันไม่เหลือใคร
อาจเพราะฉันโง่ไปเอง
เชื่อในความรักมากไป
แต่รักไม่ช่วยอะไร เมื่อคนต้องไกลห่างกัน
สุดท้ายข้างๆ กายเธอ
ก็มีใครบางคนที่เธอเผลอให้แทนที่ฉัน
ในคืนอ้างว้าง
มีเพียงคำว่ารักที่ล่องลอยไป
แค่เสียงแค่ภาพไกลๆ
จะมีความหมายแค่ไหน
เมื่อใจของเธอไหวหวั่น
แค่อ้อมแขนที่ไม่มีจริง
โอบกอดเธอเพียงในฝัน
คงไม่อุ่นพอให้ฉัน ยังมีค่าในหัวใจ
แค่ไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น
หมดทางจะรั้งเธอไว้
มีเพียงคำว่ารักที่ล่องลอยไป
แค่เสียงแค่ภาพไกลๆ
จะมีความหมายอะไรในคืนที่เธอไหวหวั่น
แค่อ้อมแขนที่ไม่มีจริง
โอบกอดเธอเพียงในฝัน
คงไม่อุ่นพอ ให้ฉันยังมีค่าในใจเธอ
แค่ความรักที่ล่องลอยไป
แค่เสียงแค่ภาพไกลๆ
ไม่มีความหมายอะไร
เมื่อใจของเธอไหวหวั่น
แค่อ้อมแขนที่ไม่มีจริง
โอบกอดเธอเพียงในฝัน
คงไม่อุ่นพอ ให้ฉันยังมีค่าในหัวใจ
เมื่อไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น
ต้องยอมเป็นคนเสียใจ
ต้องเจ็บกับการไม่เหลือใคร